Ideał niedościgniony

Kiedy patrze na Ciebie, zazdroszczę, dokładnych cyfr i liczb okrągłych,

Tych wszystkich celnych zagrań, determinacji i siły, oraz obrony swych praw,

Bo nie jesteś z tych co kulom się kłaniają, gdzieś masz w sobie siłę i wiarę,

W to, że każdy dzień jest jak tamten, kiedy „Było miło”,

Dziś ten dzień pamiętam i zakochuję się w nim i odurzam nim,

Tak jest wtedy kiedy tęsknisz za przeszłością, bo teraźniejszość rozczarowuje.

A oni? Oni mają dziś tyle lat ile my wtedy, jaki boski, piękny czas,

Ale tylko stąd go zobaczymy, po latach, jak z jakiejś wysokiej góry w oddali pejzaż,

Komentarz:

Gdzieś przeczytałem, że wiersze są głównie dla tych co je piszą, to chyba jeden z takich wierszy…